Astma to choroba odznaczająca się przewlekłymi zmianami zapalnymi układu oddechowego, którym towarzyszą charakterystyczne objawy. Większość pacjentów boryka się z astmą alergiczną. Jednak w niektórych przypadkach można natrafić na ciężką postać astmy jak np. astma eozynofilowa. Jak rozpoznać tę chorobę? W jaki sposób mepolizumab wspomaga pacjenta w walce o powrót do zdrowia?
Czym jest astma eozynofilowa?
To jedna z form ciężkiej astmy, która jest oporna na leczenie tradycyjnymi metodami. Oporność ta oznacza, że pomimo stosowanej farmakoterapii astma jest nadal niekontrolowana lub przez co najmniej ostatnie 6 miesięcy pacjent jest zmuszony stosować wysokie dawki glikokortykosteroidów z innymi lekami – beta2-mimetykami, teofiliną lub środkami antyleuketrionowymi. W przypadku ciężkiej i niekontrolowanej astmy mowa wówczas gdy pojawiają się epizody ciężkich zaostrzeń, które wymagają hospitalizacji pacjenta lub stosowania mechanicznej wentylacji.
Astma eozynofilowa jest jednym z fenotypów ciężkiej postaci tej choroby. Jej charakterystycznym symptomem jest wzmożony poziom eozynofilów we krwi i plwocinie. Tej rodzaj astmy odznacza się wyjątkowo szybkim i agresywnym przebiegiem, któremu towarzyszą duże duszności i częste zaostrzenia stanu.
Mepolizumab – główna broń wobec astmy eozynofilowej
Eozynofile są rodzajem leukocytów. Ich właściwości dotyczą właśnie układu oddechowego. Oprócz możliwości przebudowy ścian oskrzeli potrafią też spowodować trwałe uszkodzenie nabłonka dróg oddechowych. Dojrzewanie, różnicowanie, wzrost, aktywacja i przeżywalność eozynofili jest uzależniona od cytokiny zwanej interleukiną 5 (IL-5). To właśnie ona odpowiada za szereg problemów i nadmierną ilość tych specyficznych krwinek białych w wydzielinie oddechowej osób z ciężką postacią astmy.
Mepolizumab to preparat biologiczny rekomendowany pacjentom z astmą eozynofilową, która jest oporna na standardowe leczenie farmakologiczne. Mepolizumab jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym o właściwościach hamujących IL-5. Oddziaływanie preparatu na cytokinę skutkuje ograniczenie produkcji nowych eozynofili i zmniejszenie ich nadmiernego poziomu. Efektem tego jest obniżenie szans i częstości występowania potencjalnych epizodów zaostrzenia stanu pacjenta. Ponadto mepolizumab umożliwia pacjentom ograniczenie dawek stosowanych glikokortykosteroidów oraz przyczynia się do poprawy jakości ich życia.
Warto zaznaczyć, że mepolizumab nie stanowi fundamentalnego elementu leczenia astmy eozynofilowej. Preparat jest traktowany jako forma uzupełnienia leczenia standardowego, które składa się z wysokich dawek leków steroidowych, długo działających β2 agonistów (LABA) i gdy zachodzi konieczność także dodatkowych środków (m.in. doustne glikokortykosteroidy, teofilina czy leki antyleuketrionowe).
Mepolizumab jest dostępny na rynku pod postacią preparatu Nucala, który występuje w formie proszku lub gotowego roztworu do wstrzykiwania.
Mepolizumab a bezpieczeństwo stosowania
Wyniki badań klinicznych pokazują, że leczenie mepolizumabem może wywołać skutki uboczne. Najczęściej wskazywanymi działaniami niepożądanymi występującymi podczas terapii do dolegliwości bólowe głowy, nudności, zmęczenie, symptomy grypopodobne, ból mięśni i pleców oraz objawy skórne (świąd, wypryski). Niekiedy po iniekcji preparatu może nastąpić niepożądany odczyn w miejscu wstrzyknięcia (np. rumień, pieczenie, swędzenie). Nie zaleca się stosowania mepolizumabu do łagodzenia zaostrzeń astmy.
Bibliografia:
- https://pl.gsk.com/pl-pl/media/informacje-prasowe/lek-nucala-wykazal-istotna-redukcje-czestosci-zaostrzen-ciezkiej-astmy/
- https://www.termedia.pl/pulmonologia/Mepolizumab-w-astmie-eozynofilowej-badanie-porejestracyjne,39536.html
- https://bipold.aotm.gov.pl/assets/files/zlecenia_mz/2016/192/AW/192_AW_1_OT.4351.31_2016_Nucala_16.11.18.pdf
